Op mijn tandvlees, zwalkend, kwam ik over de streep, getrokken langs de oevers van de Rijn. Binnengehaald door de cheerleaders van de plaatselijke football-spelers, of waren het majorettes?, en volstrekt voldaan. En toch was het me weer niet gelukt om het hele eind aan een stuk door hard te lopen. Wederom had de man met de hamer me te grazen genomen. Opnieuw bleek de grote M een maatje te groot. Wat een feest.
In november 2014 liep ik een ongekend snelle Zevenheuvelenloop, was ik net afgetraind teruggekomen van een hele lange vakantie in Zuid-Afrika en moest ik nog beginnen met mijn eigen bedrijf. Ik liep minstens drie keer per week en had voorlopig tijd genoeg om te trainen. In een magazine over de klassieke afstand vond ik een schema om de 42 kilometer en hondervijfennegentig meter binnen de drieëneenhalf uur te lopen. Moest kunnen.